Ang Kabutihan ni Blessed Teresa of Calcutta

Ourlad Alzeus G. Tantengco

BS Biology 201059051

MPs 10 1:00 – 2:30 PM        

“Love Until It Hurts”

            Bakit ba ako nabubuhay? Sabi sa kanta sa simbahan, walang sinuman ang nabubuhay para sa sarili lamang. Ayon din sa kanta tayong lahat ay may pananagutan sa isa’t isa. Hindi ko lubos na naiintindihan kung ano ang ibig ipakahulugan ng mga kanta. Nasa elementarya pa ako nang una kong marinig ang kantang ito. Basta kinakanta ko lang siya tuwing may misa.

            Naging mapalad ako sapagkat nagkaroon ako ng pagkakataon na masulyapan ang naging buhay ni Blessed Teresa of Calcutta sa pamamagitan ng isang pelikula tungkol sa kanya. Buong pusong nangusap ang bawat eksena sa pelikula at masusing naipaliwanag sa akin ang sagot sa aking mga katanungan. Nagkaroon ng kaliwanagan kung bakit ang tao ay nabubuhay hindi para sa sarili lamang kung hindi para sa lahat.

            Sa edad na labingwalo ay nanumpa si Blessed Teresa na maging isang misyoonaryo at tagapagpahayag ng salita ng Diyos. Naging mahirap ito para sa kanya sapagkat kailangan niyang lisanin ang kanyang mga mahal sa buhay. Pumasok siya sa kumbento ng Sisters of Loreto sa Ireland. Matapos ang isang taon ay nagtungo sa India upang doon ipagpatuloy ang kanyang paglilingkod sa Panginoon. Naging guro siya sa kumbento sa Calcutta. Nagtuturo siya ng Heograpiya at tungkol sa buhay ng Panginoon sa mga mag-aaral.

            Dumating ang panawagan ng Panginoon kay Blessed Teresa sa hindi inaasahang panahon. Paalis siya ng Calcutta upang dumalo sa kanyang annual retreat ng may makita siyang isang pulubing humihingi ng konting limos. Noong araw na iyon ay natanggap ni Blessed Teresa ang inspirasyon mula sa Panginoon. Nagkaroon ng maigting na pagnanais sa puso ni Blessed Teresa na kalingain ang mga uhaw na buhay at kaluluwa ng kanyang mga kapwa sa Calcutta, India.

            Ipinagdasal ni Blessed Teresa ng ilang buwan ang panawagan ng Panginoon sa kanyang puso na maging daluyan ng pag-ibig ng Panginoon. Lalung-lano sa mga kapwa niyang uhaw sa tunay na pag-ibig at pagmamahal. Napagpasiyahan niyang lumabas ng kumbento ng Loreto at pumasok sa mundo ng mga taong naghihikaos sa buhay. Sa kauna-unahang pagkakataon ay lumabas si Blessed Teresa sa bakod ng kumbento na nakasuot ng puting damit na may asul na linya sa gilid.

            Panandaliang nag-aral siya ng simpleng pamamaraan ng panggagamot at muli ng bumalik sa Calcutta upang magtayo ng isang lugar kung saan maaari niyang alagaan ang mga mahihirap na kadalasang hindi napapansin n gating lipunan. Bumalik siya upang kalingain ang puso ng mga taong itinatakwil sa lipunan sapagkat sila ay may sakit, mahirap at walang pinag-aralan.

            Bumisita siya sa mga slums sa Calcutta, hinugasan ang sugat ng mga bata, nag-aruga sa matandang nag-aagaw buhay at nagkalinga sa isang babaeng halos mamatay na sa gutom. Ganito na ang naging pang-araw-araw na buhay ni Blessed Teresa. Uumpisahan niya ang kanyang umaga sa pakikipagtipan sa Panginoon sa pamamagitan ng pagdadasal, tutungo sa lugar kung saan may nangangailangan ng kanyang kalinga habang hawak ang banal na rosaryo sa kanyang kamay.

            Sa biyayang kaloob ng Panginoon ay marami sa kanyang dating mga mag-aaral sa kumbento ng Loreto ang nagkaroon din ng pagnanais na tumulong sa mga nangangailangan. Isa-isa siyang sinamahan ng mga ito at nagsilbi sa kapwa at sa Panginoon. Nakakamangha kung paano nangusap at nanawagan ang Panginoon sa puso ng mga taong nakakakita ng kadakilaan ni Blessed Teresa. Maraming tao ang nagkaroon ng inspirasyon na ialay ang kanilang buhay para sa kabutihan ng nakararami.

            Hanggang sa huling sandal ng buhay ni Blesed Teresa ay inilaan niya upang pagsilbihan ang mga kapatid niyang higit na nangangailangan hindi lamang ng kalingan-pisikal lalung-lalo na pang-espiritwal. Nagsilbing tanglaw ang buhay ni Blessed Teresa sa libu-libong taong kanyang natulungan. Maraming puso ang naliwanagan at maraming buhay ang nabago nang malaman ang serbisyong kaniyang inialay para sa sangkatauhan at sa Panginoon.

            Malaki ang pasasalamat ko sa Panginoon at nalaman ko ang buhay ni Blessed Teresa. Isa siyang halimbawa ng mabuting lingkod ng Panginoon. Ang kanyang dedikasyon na magtungo sa lugar kung saan naroon ang mga taong masasabi nating poorest of the poor.  Hindi naging hadlang ang mga pagsubok at mga kaguluhang bumalakid sa kanyang daan upang mapagsilbihan ang Panginoon.

            “As you did to one of the least of your brethren, you did it to me” (Matthew 25:40). Tuwing nababasa ko ang bersong ito sa Bibliya ay palagi kong naaalala at patuloy na naiintindihan ang serbisyong inialay ni Blessed Teresa sa kanyang mga kapwa. Ang pagtulong na ibinigay niya ay para na ring pagtulong niya sa Panginoon. Dahil ang katawan ng tao ay templo ng Panginoon. Nilikha Niya tayong kawangis Niya. Kung kaya naman ano man ang gawin natin sa ating kapwa ay siya ring ginagawa natin sa Panginoon.

            Ang mga paghihirap ng pinagdaanan ni Blessed Teresa ay isang inspirasyon sa akin na patuloy na ialay ang aking buhay para sa Panginoon. Ang paghihirap na dinanas ni Blessed Teresa ay masasabi nating pakikibahagi sa paghihirap na dinanas ni Kristo sa tao noong akuin Niya ang kamatayan bilang kabayaran n gating mga kasalanan. Sa mga panahong nakararanas ako ng problema at pagsubok ay lagi akong nananangan sa Panginoon. Sapagkat siya ang may hawak ng aking buhay. Siya ang may-akda ng kwento ng aking buhay. Katulad ni Blessed Teresa, ako rin ay nilikha ng Panginoon hindi lamang para aking sarili kung hindi para sa aking kapwa.

            Ang buhay ni Blessed Teresa ay nagsilbing paalala sa akin na mahalin ang aking kapwa at tumulong nang hindi naghihintay ng kapalit. Naliwanagan ako na dapat ay maging buhay na patotoo ako na mapagpala ang Panginoon. Nagkaroon ako ng pagnanais na maging pagpapala sa ibang tao tulad ng ginawa ni Blessed Teresa. Natutunan kong magtiwala sa Panginoon sapagkat alam kong walang hinangad ang Panginoon kung hindi ang mapabuti ako.

            Bilang isang mag-aaral sa isang pribadong katolikong paaralan noong ako ay nasa high school pa ay marami akong natutunan tungkol sa Panginoon. Nagkaroon ako ng pagkakataon na maibahagi ang lahat ng aking mga natutunan sa pamamagitan ng pagututuro ng katekismo sa mga katutubong Aeta sa isang komunidad sa lalawigan ng Bataan. Tulad ni Blessed Teresa ay nakita ko sa mga mata ng mga katutubong ito ang pagnanais nilang mapawi ang kanilang espiritwal na pagkauhaw at pagkagutom. Nakita ko ang kagustuhan nilang magkaroon ng personal na relasyon sa Panginoon.

            Isang beses sa isang buwan kung kami ay magpunta sa bundok na kanilang kinalalagyan. Mahirap man ang daan patungo sa kanila ay nagagawa pa rin naming pumunta sa kanila dahil ang Panginoon ang nagbibigay sa amin ng ibayong lakas upang matulungan ang mga kapatid naming Aeta. Nagdadala kami ng kakaunting pagkain na kanilang magagamit upang matustusan ang kanilang pisikal na kagutuman. Nagbibigay din kami ng mga gamit sa paaralan upang magamit ng mga kabataan sa kanilang lugar na nag-aaral sa isang day care center sa kanilang komunidad. At higit sa lahat ay tinuturuan naming sila tungkol sa buhay pananampalataya.

            Tatlong taon akong naging bahagi ng Campus Ministry ng aking paaralan. Bawat oras na aking buhay na inilaan ko para sa pagsisilbi sa Panginoon at sa aking kapwa ay maituturing kong kayamanan na hindi mananakaw ninuman. Hindi laman ako nakatulong sa ibang tao bagkus ay natulungan ko din ang sarili kong lumago sa pananampalataya sa Panginoon.

            Masaya ako sa paglilingkod sa Panginoon. Walang nasasayang na panahon sa paglilingkod ko sa kanya. Sapagkat ang buong buhay ko ay pagmamay-ari ng Panginoon. Kung kaya’t marapat lamang na ialay ko ito sa Kanya. Sa simpleng paraan na kaya kong gawin ay iniaalay ko ito sa Panginoon. Laging kasama sa aking panalangin ang bigyan ako ng gabay ng Panginoon na nawa ay mapapurihan ko siya sa bawat oras at bawat ginagawa ko sa aking buhay.

            Nawa ay sa simpleng akdang ito na aking naisulat ay makapasok sa puso ng sinumang makakabasa na mabuhay para sa Panginoon na Siyang may bigay ng ating buhay. Sana ay Makita natin ang kagandahan ng pagtulong sa ating kapawa. Magsilbing inspirasyon nawa sa ating buhay ang naging pakikipagsapalaran ni Blessed Teresa upang mapaglingkuran an gating Panginoon. Huwag nawa tayong mawalan ng tiwala sa Panginoon kung nakakaranas man tayo ng kasawian sa buhay. Huwag nating sisihin ang Panginoon kung hind umaayon sa ating plano ang mga bagay. Dapat ay lagi nating isipin na ang karunungan ng Panginoon ay walang hanggan at kailanman ay hindi natin kayang mapantayan. Kung kaya naman ipaubaya natin sa Panginoon an gating buhay tulad ng pagtitiwalang ibinigay ni Blessed Teresa sa Panginoon.

             “By blood, I am Albanian. By citizenship, an Indian. By faith, I am a Catholic nun. As to my calling, I belong to the world. As to my heart, I belong entirely to the heart of Jesus”. Nagsilbi itong paalala sa akin na ang aking buhay ay nabibilang sa Poong Maykapal. Mapalad ako, tayong mga Pilipino sapagkat nabubuhay tayo sa isang bansang Katoliko. Malaya nating naipapahayag an gating pagmamahal sa Panginoon. Hindi pa ba sapat ito upang paglingkuran natin ang Panginoon? Bilang pagtanaw natin ng pasasalamat sa pagtubos Niya sa ating mga kasalanan. Sa pamamagitan ng dugo ng Panginoon ay nagkaroon muli tayo ng pagkakataon upang magkaroon ng buhay na walang hanggang kapiling Siya.

            Hindi imposible na mapaglingkuran natin an gating mga kapwa. Hindi naman natin kailangang iwanan an gating pamilya at maging isang misyonaryo. Hindi natin kailangang magpakamatay para mapaglingkuran ang Panginoon. Mismong si Blessed Teresa ang nagwika ng mga katagang “We cannot do great things, only small things with great love”. Sa mumunting paraan ay maaari nating mapaglingkuran an gating Panginoon.  Ang simpleng mahalin natin an gating kapwa katulad ng pagmamahal na inialay sa atin ng Panginoon ay pagpapakita ng paglilingkod sa Panginoon. Ang pamumuhay na wala tayong inaapakang tao at ang pagtulong sa ating kapwa ay mga halimbawa ng mga bagay na maari natin ialay sa Panginoon.

            Bago ko tapusin ang aking mumunting akda ay nais kong sagutin kung bakit ba ako nabubuhay sa pamamagitan ng mga katagang binigkas ni Blessed Teresa. “When a poor person dies of hunger, it has not happened because God did not take care of him or her. It has happened because neither you nor I wanted to give that person what he or she needed.” Simple lang ang kasagutan kung bakit ako nabubuhay. Nabubuhay ako dahil sa Panginoon na siyang aking Panginoon at personal na tagapagligtas. Nabubuhay ako upang maging inspirasyon ng mga tao sa lipunang aking ginagalawan. Nabubuhay ako upang maging daluyan ng pag-ibig ng Panginoon. Nabubuhay ako dahil tulad sa sinabi ni Blessed Teresa, “I have found the paradox that if I love until it hurts, then there is no hurt, but only more love”. Ang pagmamahal ng Panginoon ay hindi naghihintay ng kapalit, walang hanggan at walang hinihinging kondisyon. 

            Marami tayong pagsubok na mararanasan sa sandaling piliin natin na paglingkuran ang Panginoon. Ngunit an gating pananampalatay ang magbibigay sa atin ng kaginhawaan. Ikukubli tayo ng Panginoon sa lilim ng Kanyang mga pakpak mula sa mga kasamaan maaring humadlang sa atin. Magsilbing buhay na testament nawa ang buhay ni Blessed Teresa kung paano natin mapaglilingkuran ang Panginoon ng buong puso at buong kaluluwa.